Չինաստանի նախագահ Սի Ծինփինն ունի բոլոր հնարավորություններն ապահովելու երկրի գերակայությունը համաշխարհային տնտեսությունում, սակայն դրա համար լուրջ խոչընդոտներ կան: Ինչպես հաղորդում է Prime գործակալությունը, այս մասին գրում է CNBC-ն՝ վկայակոչելով վերլուծաբանների կարծիքները:

Նրանք նշում են, որ Չինաստանի տնտեսական աճը վերջին տարիներին սկսել է դանդաղել: Օրինակ՝ Հարվարդի պետական կառավարման ինստիտուտի պրոֆեսոր Թոնի Զայխը նշում է, որ «հիմնական գործոնները, որոնք իրականում նպաստեցին Չինաստանի ֆենոմենալ աճին, այժմ կա՛մ ավելի քիչ ազդեցություն ունեն, կա՛մ ընդհանրապես անհետացել են»:

Նա ընդգծել է, որ երկրի բնակչությունը ծերանում է, իսկ Չինաստանն այլեւս չի կարող հույսը դնել օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների վրա: Չինաստանի նախագահի համար հեշտ չի լինի ֆինանսական ռեսուրսներն ուղղել դեպի տնտեսության առավել արդյունավետ հատվածներ, վստահ է մասնագետը: Չինաստանում ՀՆԱ-ի աճի եւ զբաղվածության ամենամեծ աջակցությունը գալիս է մասնավոր բիզնեսից, իսկ ֆինանսական համակարգում գերակշռում են պետական բանկեր, որոնք նախընտրում են վարկեր տրամադրել իրենց պես պետական ձեռնարկություններին: Պաշտոնական Պեկինն իր հայտարարություններում հաճախ նշում է ֆինանսավորման խնդիրը, բայց որքանով են արդյունավետ այդ քայլերը գործնականում, անհասկանալի է:

Բացի այդ, կան ռիսկեր՝ կապված ԱՄՆ-ի նման առեւտրային գործընկերների հետ աճող լարվածության հետ, եւ Չինաստանի իշխանությունները հայտարարություններ են անում ներքին պահանջարկի մեծացման եւ ինքնուրույն տեխնոլոգիաներ զարգացնելու անհրաժեշտության մասին: Դա իրականացնելը շատ ավելի դժվար կլինի, քան վերջին տարիների ՀՆԱ-ի աճի թիրախները, ասում է Միչիգանի համալսարանից Յուէն Անը: Վերլուծաբանը նաեւ ավելացնում է, որ նորարարությունը «վերեւից չի կարելի ծրագրել»:



ԱՄՆ-ում Մարշալի հիմնադրամի ասիական ծրագրերի տնօրեն Բոնի Գլեյզերն իր հերթին վստահ է, որ, այսպես կոչված, «միջին եկամտի թակարդը» Չինաստանի ամենամեծ մարտահրավերը կլինի: Խոսքը այն իրավիճակի մասին է, երբ մի երկիր, որը զգալի աճ է ապահովել էժան աշխատուժի շնորհիվ, հայտնվում է լճացման մեջ եւ չի կարող ապահովել աշխատավարձերի աճն ու տնտեսության հետագա զարգացումը:

Չինաստանի առջեւ ծառացած դժվարություններից եւս մեկը զգալիորեն ավելացած պարտքն է: Պեկինը փորձում էր հաղթահարել ստանձնած պարտավորությունների բարձր մակարդակը, սակայն կորոնավիրուսային ճգնաժամի պատճառով այս ուղղությամբ աշխատանքները ստիպված դադարեցվեցին: Իշխանությունները համավարակի ֆոնին որոշեցին պարզեցնել բիզնեսի համար վարկերի ստացումը, եւ արդյունքում դա վերածվեց խնդիրների բանկային համակարգի համար: