Եվրոպական կենտրոնական բանկը (ԵԿԲ) եւ եվրոպական 20 ազգային կենտրոնական բանկեր հրաժարվել են վերակնքել այն համաձայնագիրը, որով սահմանափակվում է նրանց կողմից վաճառվող ոսկու չափը:

«Կոմերսանտը» գրում է, որ համաձայնագիրն առաջին անգամ ստորագրվել է 1999-ին եւ ամեն 5 տարին մեկ վերակնքվել է: Կարգավորիչները դրա հետագա գոյության անհրաժեշտությունը չեն տեսնում. «ոսկու ստանդարտից» հրաժարվելուց 75 տարի անց կենտրոնական բանկերն ավելի շատ հետաքրքրված են ոսկի գնելով, քան վաճառելով:

Համաձայնագրի նպատակն էր կոորդինացնել ոսկու պահուստների՝ կենտրոնական բանկերի կողմից ծրագրվող վաճառքը. խաղացողների մտադրությունների թափանցիկությունը պետք է շուկայում հավասարակշռություն ապահովեր:

Պայմանագրի գործողությունը երկարաձգվել է երեք անգամ՝ 2004-ին, 2009-ին եւ 2014-ին, միաժամանակ՝ դրա պայմանները մեղմացվել են: Նախնական սահմանը որոշվել էր տարեկան 400 տոննա եւ առաջին հնգամյակում երկու անգամ բարձրացվել է՝ 2001-ին եւ 2003-ին: 2004-ին որոշվել էր բարձրացնել սահմանը մինչեւ 600 տոննա՝ այդ ցուցանիշը թեեւ միայն մեկ անգամ է արձանագրվել, սակայն ճգնաժամի ֆոնին կենտրոնական բանկերը վերանայել են իրենց վերաբերմունքը ոսկու նկատմամբ՝ 2009-ին վաճառքները գրեթե կրկնակի կրճատվել են, իսկ 2012-ից սկսած՝ գրեթե վերացել:

Համաձայն Ոսկու համաշխարհային խորհրդի զեկույցի՝ դրամավարկային իշխանությունները շարունակում են ավելացնել ոսկու պաշարները: Զարգացող երկրների 11%-ը հայտարարել է իր պահուստները տարվա ընթացքում ավելացնելու մտադրության մասին, իսկ կենտրոնական բանկերի պահանջարկը կազմել է 651 տոննա, որը ներկայիս միջազգային ֆինանսական համակարգում ամենաբարձր մակարդակն է: