«ՌԵՍՈ» ԱՓԲԸ գլխավոր տնօրեն Մուշեղ Սահակյանի հարցազրույցը Մեդիամաքս գործակալությանն ու Banks.am պորտալին

- 2008 թվականին Հայաստանում հիմնվեց «ՅունիՌեսո» ընկերությունը, որն հետագայում վերանվանվեց «ՌԵՍՈ»: Ո՞րն է ապրանքանիշի փոփոխման պատճառը:

- Մեր ընկերության հիմնադիրներն են ռուսական «Ռեսո-Գարանտիա» ապահովագրական ընկերության համասեփականատեր Սերգեյ Սարկիսովը եւ «Յունիբանկի» սեփականատեր Գագիկ Զաքարյանը, եւ ի սկզբանե ընկերությունը կոչվում էր «ՅունիՌեսո»: Սակայն քանի որ Հայաստանում քիչ չեն «գրպանային ընկերությունները», որոշ մարդկանց մոտ տպավորություն էր ստեղծվում, թե «ՅունիՌեսո»-ն «Յունիբանկի» «գրպանային ընկերությունն» է:

Մենք որոշեցինք կոտրել այդ կարծրատիպը, թեեւ, խոստովանում եմ, հեշտ չէր ընկերության հիմնադիրներին համոզել, որ անհրաժեշտ է փոխել անվանումը: Անունը փոխելուց հետո արձանագրեցինք, որ շուկայի մասնակիցների վերաբերմունքը մեր նկատմամբ փոխվեց դրական ուղղությամբ:  

Անվան փոփոխման գործում պակաս կարեւոր չէր նաեւ այն, որ «ՌԵՍՈ»-ն հայտնի եւ ուժեղ ապրանքանիշ է: Ռուսական «Ռեսո-Գարանտիա»-ի հիմնադիրներն են ֆրանսիական AXA ընկերությունը եւ Վերակառուցման եւ զարգացման եվրոպական բանկը:

- Ի՞նչ է հաջողվել անել Հայաստանում ձեր գործունեության երկու տարիների ընթացքում:

- «ՌԵՍՈ» ընկերությունը դե-յուրե Հայաստանում հիմնվեց 2008 թվականին, սակայն Կենտրոնական բանկի կողմից լիցենզիա ստացանք միայն 2009թ. ապրիլի վերջում: Փաստորեն, մենք շուկայում գործում մեկ տարուց պակաս:

Այդ ժամանակահատվածում մենք ներդրեցինք հիմնական բիզնես-գործընթացները, եւ կարելի է ասել, որ ընկերությունը կայացավ: Ինչ վերաբերում է ուղղակի գործունեությանը, մենք ապահովագրել ենք «Զվարթնոց» օդանավակայանը` ՀՀ ամենառազմավարական օբյեկտներից մեկը: Օդանավակայանի կառավարիչը գնահատեց ՌԵՍՈ ապրանքանիշի ուժը եւ փոխկապակցվածությունը ՎԶԵԲ-ի ու АХА-ի հետ: Մենք հաղթել ենք «ԱրմենՏել»-ի աշխատակիցների բժշկական ապահովագրության մրցույթում. ընկերությունը Հայաստանում բժշկության մասով ամենամեծ կորպորատիվ հաճախորդն է:

«ՌԵՍՈ»-ն սերտորեն համագործակցում է «Ամերիաբանկի», «Առէկսիմբանկ-Գազպրոմբանկի խմբի», «ՎՏԲ-Հայաստան բանկի», «Յունիբանկի», «Կոնվերս բանկի», «ԱԿԲԱ-Կրեդիտ Ագրիկոլ Բանկի» եւ այլոց հետ:

- Ճգնաժամը ազդե՞լ է Հայաստանում ձեր գործունեության վրա:

- Քանի որ մենք նոր ընկերություն ենք հայաստանյան շուկայում, ապա չհասցրեցինք լուրջ կորուստներ կրել, սակայն ճգնաժամն, իհարկե, բացասաբար է անդրադարձել ընդհանուր շուկայի վրա:

- Ինչպիսի՞ն է իրադրությունը ՀՀ ապահովագրական շուկայում: Շուկայի ո՞ր մասն է զբաղեցնում «ՌԵՍՈ»-ն:

- Իրադրությունը ՀՀ ապահովագրական շուկայում այնքան էլ լավ չէ: Շուկայի ծավալը կազմում է շուրջ $21 մլն: Ռուսական փոքր քաղաքում «ՌԵՍՈ-Գարանտիա»-ի մասնաճյուղը շուկայի իր 30% մասնաբաժով հավաքում է ավելի շատ ապահովագրական մրցանակներ, քան հայաստանյան բոլոր ապահովագրական ընկերությունները միասին վերցրած:

Ամենավատն այն է, որ Հայաստանում չկա ապահովագրության կուլտուրա: Կարծում եմ` պատճառներից մեկը պարտադիր ապահովագրության մասին օրենքի եւ փորձի բացակայությունն է: Բացի դրանից, շուկայի կայացման սկզբնական փուլում, հնարավոր է, որոշ ընկերություններ չեն ապահովել կայուն վճարումներ, ինչը խաթարել է բնակչության վստահությունը ապահովագրության նկատմամբ:

Մեր նպատակը մի քանի տարվա ընթացքում հայաստանյան շուկայի 20-30%-ը զբաղեցնելն է: Մենք որոշ ուղղություններով արդեն ապահովել ենք այդ ցուցանիշը, սակայն ընդհանուր առմամբ շուկայի մեր մասնաբաժինը կազմում է շուրջ 5%:

- 2011 թվականից Հայաստանում նախատեսվում է ներդնել տրանսպորտային միջոցների պարտադիր ապահովագրություն: Ի՞նչ եք կարծում, Հայաստանը պատրա՞ստ է պարտադիր ապահովագրությանը:

- Այսօր Հայաստանում գրեթե ոչ ոք ավտոմեքենան սեփական կամքով չի ապահովագրում. հիմնականում բանկերը վարկառուներին ստիպում են ապահովագրել այն: Պարտադիր ապահովագրության մեկնարկով կսկսի զարգանալ նաեւ կամավոր ապահովագրությունը: Պարտադիր ապահովագրության ցանկացած տեսակ հասարակությունում ընկալվում է որպես բացասական, եւ կարելի է ակնկալել, որ շատ մարդիկ կբողոքեն այդ օրենքի դեմ: Սակայն այն անհրաժեշտ է ապահովագրական շուկայի ընդհանուր զարգացման համար: Պարտադիր ապահովագրության գործարկմամբ ապահովագրական շուկան կաճի նվազագույնը երկու անգամ, կբարելավվի ապահովագրական մշակույթը: Հուսով եմ, որ այն խթան կհանդիսանա նաեւ Հայաստանում պարտադիր բժշկական ապահովագրության ներդրման համար:

- Դուք ծրագրեր ունեիք բանկային ռիսկերի ապահովագրման վերաբերյալ: Ի՞նչ փուլում է այլ ծրագիրը:

-Բանկային ռիսկերի ապահովագրությունն ընկերության հիմնադիրների գաղափարն էր: Մենք մտածում ենք այդ ուղղությամբ, սակայն դա մեր բիզնեսի հիմնական ուղղությունը չէ:

- Շուկայի ո՞ր հատվածներն են առաջնահերթ ձեր ընկերության համար:

- Ավտոապահովագրությունը: Ռուսաստանում մեր պորտֆելի շուրջ 50%-ը ավտոապահովագրությունն է: Հայաստանում մենք եւս շեշտը դնում ենք ավտոմեքենաների եւ գույքի ապահովագրության վրա: Ընդ որում, իրավիճակի փորձագիտական գնահատումն ու վերլուծությունը կատարվում է Մոսկվայում, իսկ վճարումների մասին վերջնական որոշումը կայացնում ենք ինքներս: Մենք ունենք տեխնոլոգիաներ, որոնք թույլ են տալիս սպասարկել մեծ թվով հաճախորդների աշխարհագրական լայն տարածքում:

Ավտոմեքենաների ապահովագրման դեպքում մենք նկարահանում ենք այն 10-12 դիրքերից, հաճախորդին խնդրում ենք լրացնել մեծ հարցաթերթիկ, որում հանգամանորեն նկարագրվում է ավտոմեքենայի վիճակը: Այսինքն, մենք շատ լավ գիտենք մեր հաճախորդին եւ նրա ավտոմեքենան:

Բացի այդ, ավտոապահովագրության մեջ կարեւոր է անհատական մոտեցումը: Porsche Cayenne վարող 18-ամյա պատանին չպետք է սպասարկվի նույն սակագներով, ինչպես Nissan Tiida-ի 20-ամյա փորձ ունեցող պրոֆեսորը: Նրանց համար նախատեսված սակագները պետք է տարբեր լինեն:

Հայաստանում մեզ համար առաջնահերթ ուղղությունների թվում մենք դիտարկում ենք միկրոապահովագրությունը: Դա շատ հետաքրքիր թեմա է:

- Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում «ՌԵՍՈ դպրոցը»:

- ՌԵՍՈ դպրոցը մեր տարբերությունն է մնացած ընկերություններից: Ռուսաստանում մենք մասնագիտանում ենք այդ ուղղությամբ` մեծ գումարներ ներդնելով մարդկանց ուսուցման գործում:

Հայաստանում մենք նախատեսում ենք ամեն ամիս ուսուցանել 100-150 մարդ: Դպրոց կարող են դիմել բոլոր շահագրգիռ անձինք, որոնց պարտադիր չէ ունենալ մասնագիտական գիտելիքներ կամ բարձրագույն կրթություն: Պոտենցիալ գործակալն անցնում է հատուկ թեստ, որի արդյունքները թույլ են տալիս որոշել նրա շփվելու ունակության աստիճանը եւ հասկանալ` համապատսխանու՞մ է նա արդյոք այդ տիպի գործունեությանը: Տարիքային սահմանափակումներ եւս չկան: Ռուսաստանում մեր 20 հազար գործակալների թվում կան նաեւ թոշակառուներ, ովքեր տիրապետում են բոլոր անհրաժեշտ գիտելիքներին եւ նույնիսկ օգտվում են նոութբուքերից:

Մեր դպրոցում ցանկացած ապրանքատեսակի ուսուցանում են առանձին: Մասնագետները դասախոսություններ են կարդում վաճառքի տեխնիկայի, հաճախորդների հետ շփման հմտությունների վերաբերյալ: Մեր նպատակը ոչ միայն պոլիս վաճառելն է, այլեւ մարդկանց բացատրելը, որ ընկերության հաճախորդը նախեւառաջ գործակալի հաճախորդն է: Մենք ներդրումներ ենք կատարում մարդկանց մեջ, եւ նրանք ունենում են բավականին լավ տոկոսներ: Դա գործակալի սեփական բիզնեսն ու սեփական պորտֆելն է:

Ուսուցման դիմաց վճարը զուտ սիմվոլիկ է, սաներին մենք վաճառում ենք դժբախտ պատահարի պոլիսը (3-5 հազար դրամ): Բայց քանի որ ԿԲ-ն պահանջում է, որ գործակալներն ապահովագրված լինեն սեփական մասնագիտական սխալներից, մենք նախատեսում ենք հենց այդ պայմանագրերը (պոլիսները) վաճառել դպրոցի սաներին` որպես վճար գիտելիք ստանալու դիմաց:

Մեր դպրոցը Հայաստանում արդեն նախապատրաստել է 150 գործակալներ, որոնցից  6-ը աշխատում են Լեռնային Ղարաբաղում:

Մինչեւ տարեվերջ մենք նախատեսում ենք Հայաստանում «ՌԵՍՈ» ընկերության հաճախորդների թիվը հասցնել 3 հազարի: Հայաստանի համար դա մի փոքր բարդ մոդել է, քանի որ բոլորը ցանկանում են հաճախորդին սպասարկել գրասենյակում: Սակայն մենք մեր խնդիրը տեսնում ենք նրանում, որպեսզի գործակալը գնա հաճախորդի մոտ, այլ ոչ թե հաճախորդը գա մեզ մոտ: